пондила (само мн.)
Луѓето си мрдаат со главите, се вртат: „На Чако, на!“ Го вабат, наѕираат во тремот, во пондилата, под тезгерето.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Нашено, велам, ене го в пондила.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
ВЕЛИКА Влегуваме во селото, а како во туѓо село да влегуваме. Зејат куќите, пондилите. Нема ништо да лавне, да мукне.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
А таму, на ан кај Стомнаровци, откако ги отспретнаа колите и откако ги врзаа коњите во пондилата, во меаната на штрек чекаа да дојде Аџи Пано, стрико Максимов: по него, за да го извика, Максим го испрати калфата Стомнарски.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Играа, пееја, со вода од кладенецот, што ја црпеа со лејки, со бардињата што ги понесуваа од дома и кои како и момите беа закитени со маслинови гранчиња, со полски каранфили и црвени рози но и со плодови од цреша, со одмиваа - за здравје, за среќа и за личнота, На пладне се враќаа во населбата на ручек, а во бардињата понесуваа вода, од Кладенец, која не ја пиеја; ги затнуваа бардината и ги чуваа на темно и студено, сè додека не се исушеа гранчињата, цвеќињата и црешите на нив, а тогаш, кога тие ќе се исушеа, пред изгрејсонце, во недела, чупите ја истураа водата на куќните прагови, на портите, пред пондилите и трлата и на крстопати - овој пат за здравје, напредок и личота на домазлакот.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Соѕидаа пондили, трла, гојдарници, коњарници, кочини, живинарници, амбари, а во средината на дворните места извишија четири еднаквообразни кули.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Коњот и магарето ги подмири во пондилата.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
И магарето и козата се вратиле во пондилата. И кокошките во дворот се присобрале - претаат.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
